برای بسیاری از خودروسازان، کمبود چیپس، شیوع ویروس کرونا و افزایش چشمگیر مواد خام، همگی مشکل بوده است. به نظر می رسد صنعت خودرو در چنین موقعیتی قرار نداشت. به نظر می رسد حتی پس از پایان بحران فعلی، این شرایط پیامدهای بلندمدتی برای صنعت خودرو داشته باشد.
شرکت‌های خودروسازی اکنون در تلاش برای کاهش هزینه‌ها از جمله بازاریابی و تامین مواد اولیه هستند. در نتیجه، همه مشاغل مستقیم و غیرمستقیم اثرات این کاهش هزینه ها را تجربه می کنند.
شرکت های خودروسازی دیگر علاقه ای به ساخت خودروهای بدون تراشه ندارند و در نتیجه تقاضا در سایر بخش ها کاهش یافته است.
در سطح جهان، تولید خودرو حدود 3 درصد از کل تولیدات زیست محیطی را تشکیل می دهد.
اما صادرات خودرو به انگلستان و آلمان از نظر اقتصادی با ارزش ترین محصولات است و هر دو کشور در حال حاضر چاره ای ندارند.
صورت های مالی 3 ماهه پایانی سال نیز زنگ خطر را به صدا در آورده است. در حال حاضر گروه جگوار لندرور اعلام کرده است که قادر به تولید 125000 خودروی مورد نیاز بازار نخواهد بود و مرسدس بنز و ب ام و اعلام کرده اند که کمبود تراشه تا سال 2023 برطرف نخواهد شد.
بد نیست به این نکته توجه کنیم که این سناریوی تک بعدی باعث شد صنعت خودرو به این وضعیت بیفتد و با کمبود چیپ مواجه شود.
شیوع کرونا و شرکت‌های خودروسازی به دلیل عدم وجود خریدار در بازار، تمامی سفارش‌های خود را به شرکت‌های تولیدکننده تراشه لغو کردند و در نتیجه شرکت‌های تراشه‌سازی به سایر صنایع روی آوردند. انتظار می رود این تصمیمات تک بعدی تاثیر مخربی بر صنعت خودرو و بازار داشته باشد.
حتی پس از بحران تراشه، هرج و مرج در صنعت خودرو پایان نخواهد یافت و با افزایش قیمت مواد اولیه، آینده محصولات الکتریکی و نحوه استفاده از خودروها و نحوه خرید مصرف‌کنندگان چالش‌های بزرگی خواهد بود که باید به آن پرداخته شود. .
فرصت های عظیمی در این تغییرات اساسی وجود دارد، اما چند شرکت خودروسازی توانایی خرید آن را دارند؟ پاسخ این سوال مهم را فقط در زمان می توان یافت.
