قورباغه سمی: حقایقی در مورد این دوزیست زیبا اما کشنده – زومیت

قورباغه های سمی ( نیزه های سمی ) دوزیستان کوچک و رنگارنگی هستند که در کف جنگل های بارانی استوایی در آمریکای مرکزی و جنوبی زندگی می کنند. آنها از خانواده قورباغه ها هستند Dendrobatidae طبق گزارش باغ وحش سانفرانسیسکو، بیش از 175 گونه شناخته شده وجود دارد. قورباغه های سمی کوچک و تنها 2.5 تا 5 سانتی متر اندازه دارند و مانند بسیاری از دوزیستان دیگر در طول روز فعال هستند.

_{قورباغه سمی آبی (Dendrobets Azarius)}

قورباغه های سمی ( نیزه های سمی ) سمی هستند که از پوست آنها ترشح می شود و به طور سنتی برای نوک سلاح های درنده استفاده می شود. به عنوان مثال، برخی از مردم محلی در غرب کلمبیا صدها سال است که در معرض پوست یک قورباغه سمی طلایی قرار گرفته اند.Phyllobates شدید) برای نوک بازوهایشان.

قورباغه های سمی دارای رنگ های روشن و متنوعی هستند، به همین دلیل است که گاهی اوقات آنها را “جواهرات جنگل های بارانی” می نامند. رنگ های روشن آنها به شکارچیان هشدار می دهد که این قورباغه ها سمی هستند و باید از آنها دوری کرد. این مکانیسم بقا، آپوسمتیسم نامیده می شود. برخی از گونه های قورباغه های سمی از رنگ ها و طرح های خود برای استتار استفاده می کنند. مثلا قورباغه های سمی Dendrobates tincturus آنها از الگوهای زرد و سیاه خود برای ترکیب شدن با زیستگاه طبیعی خود استفاده می کنند.

تنوع رنگ زیاد در گونه قورباغه های سمی ممکن است نتیجه جدایی نیاکان این قورباغه ها در حدود ده هزار سال پیش باشد. در آن زمان منطقه ای که اکنون پاناما نامیده می شود پر از سیل بود و قورباغه ها از هم جدا شدند. سپس، جمعیت های مختلفی از قورباغه ها به رنگ خود رشد کردند.

سطح سم قورباغه های سمی از گونه ای به گونه دیگر متفاوت است. سمی ترین گونه قورباغه های سمی فیلوباتس متعلق به. این قورباغه ها سمی قوی به نام بوتروتوکسین تولید می کنند. قورباغه سمی طلایی یکی از سمی ترین موجودات روی زمین است.

_{قورباغه زهر طلایی (Philobets teribilis)}

Batracotoxin یک آلکالوئید استروئیدی قدرتمند است که سیستم عصبی بدن را مختل می کند. مغز پیام های الکتریکی را به قسمت های مختلف بدن می فرستد و این پیام ها از رگ های سدیمی عبور می کنند. باترکوتوکسین‌ها این عروق را باز نگه می‌دارند و سیستم ارتباطی مغز را مختل می‌کنند که منجر به شرایط ناتوان‌کننده و بالقوه کشنده مانند فلج، درد شدید و نارسایی قلبی می‌شود.

با این حال، یک حیوان وجود دارد که می تواند در برابر قدرت سمی قورباغه سمی طلایی مقاومت کند: مار شکم آتشین (لیوفیز اپینفلوس). این مارها تنها شکارچیان طبیعی شناخته شده قورباغه های سمی هستند زیرا از سم این قورباغه ها محافظت می شوند.

قورباغه های سمی نیز راه هایی برای جلوگیری از مسمومیت خود ایجاد کرده اند. بر اساس مطالعه ای که در مجله فیزیولوژی عمومی منتشر شد، قورباغه های سمی حاوی مولکول های “سم اسفنجی” هستند که از چسبیدن سموم به سلول های خود قورباغه جلوگیری می کند و آنها را در برابر سموم خود محافظت می کند.

در دوران نوزادی، رژیم غذایی قورباغه ها شامل هر چیزی است که در دسترس آنها باشد، مانند جلبک، حشرات مرده و در برخی موارد قورباغه. قورباغه های سمی بالغ همه چیز خوار هستند اما عمدتا حشراتی مانند مورچه ها، موریانه ها و سوسک ها را می خورند.

قورباغه های سمی از رژیم غذایی خود مواد سمی دریافت می کنند. اگرچه تا حد زیادی ناشناخته است که کدام حشرات برای این قورباغه ها سمی ترین هستند، مطالعه ای که در مجله PNAS منتشر شد نشان داد که گل های نرم خیس شده Coresin) ممکن است مقصر باشد. این سوسک ها سرشار از باتاکوتوکسین هستند و در معده پرندگان یافت می شوند. پتوها همان سمی را تولید می کنند که قورباغه های سمی ساطع می کنند. محققان نوشتند: «خانواده مالارید آنها در سراسر جهان زندگی می کنند و می توانند منبع باکتری توکسین در قورباغه های بسیار سمی از گروه جنگل های بارانی کلمبیا باشند. فیلوباتس آنها باید در آن منطقه باشند.

قورباغه های سمی در اسارت بیشتر سم خود را از دست می دهند، در حالی که قورباغه های اسیر به هیچ وجه سم تولید نمی کنند. این به دلیل تفاوت بین رژیم غذایی و حبس در طبیعت است.

جفت گیری در تمام طول سال، به ویژه در فصل بارانی، در مناطق جنگلی انتخاب شده توسط نرها انجام می شود. برای جفت گیری، ماده تخم بارور شده خود را روی بستر برگ در محیطی تاریک و مرطوب می گذارد و نر اسپرم خود را بر روی تخمک آزاد می کند. قورباغه ها از نظر تعداد تخم گذاری در یک زمان متفاوت هستند، اما برخی از گونه ها ممکن است تا 40 تخم در یک زمان بگذارند.

_{قورباغه آبی سمی سمی (Hyloxalus azureiventris) بچه های خود را بر پشت حمل می کند.}

قورباغه های والدین به مدت 10 تا 18 روز از فرزندان متولد نشده خود محافظت می کنند و گهگاه آنها را با ادرار خود آبیاری می کنند. تخم ها از پشت مادر بیرون می آیند و او آنها را به حوض می برد. حوضچه ها چندین ماه کار می کنند تا بچه قورباغه ها به قورباغه بالغ تبدیل شوند.

طبق مطالعه‌ای که در مجله Symbiosis منتشر شده است، درختان آناناس تیره نیز از توله‌های قورباغه‌هایی که بین برگ‌هایشان قرار می‌گیرند سود می‌برند. این گیاهان نیتروژن را جذب می کنند که از فضولات قورباغه ها به وجود می آید و به عنوان کود عمل می کند.

قورباغه های سمی گونه های مختلف بالغ از نظر اندازه و طول بین 20 تا 40 میلی متر متفاوت است. ماده ها عموما بزرگتر از نرها هستند و در برخی گونه ها قسمت نرم پای نر (مانند قورباغه آبی سمی) بزرگتر از ماده است.

نوجوانی نیز بر اساس گونه متفاوت است. به عنوان مثال، قورباغه های توت فرنگی سمی (اوفگا پومیلیودر حالی که قورباغه های آبی سمی بعد از ده ماه بالغ شدن بالغ می شوند، جفت گیری دو سال طول می کشد. متوسط ​​عمر قورباغه سمی 3 تا 15 سال است.