ما عادت داریم به محض شروع تابستان، جنگل ها را تماشا کنیم که می سوزند. تابستان گذشته چندین بار جنگل های کشور در آتش سوخت و این مهم ترین سرمایه ملی در بحران زیست محیطی کنونی از بین رفت. این یک راز آشکار است که بسیاری از این آتش سوزی ها عمدی بوده و بسیاری از آنها نتیجه سهل انگاری بوده است. اما درختان نمی سوزند!
بلوط، پایتخت ملی، در آتش است
سودجویان در تخریب جنگل ها برای منافع شخصی مانند تبدیل زمین به زمین مسکونی و تجاری سنگ تمام نمی گذارند، اما بسیاری دیگر به دنبال تجارت با قطع درختان بلوط برای تولید زغال هستند. زغال بلوط یا جنگلی یکی از گران ترین زغال سنگ های کشور است که امروزه طرفداران زیادی دارد و بازار آن بسیار داغ است. طبق آمار، هر درخت بلوط حدود 400 هزار تومان زغال سنگ تولید می کند، در حالی که ارزش زیست محیطی هر درخت بلوط حدود یک میلیارد تومان است. یعنی 600 میلیون تومان ضرر عمومی و 400 میلیون تومان سود شخصی! به زبان ساده، بلوط، مهمترین گنجینه ملی را می سوزانیم.
بخشی از این زغال سنگ علاوه بر استفاده از زغال بلوط کشور به صورت کبابی یا قلیان به کشورهای حاشیه خلیج فارس صادر می شود. بخش عمده ای از این بحران زیست محیطی ناشی از نبود فضای امن اشتغال، مشکلات مالی، بی برنامگی مسئولان و ضعف مدیریت بوده که موجب گسترش فقر در جنگل های زاگرس شده است.
روزانه 27 هزار درخت برای قلیان و کباب می سوزند!
آمارها نشان می دهد روزانه 3 هزار تن زغال سنگ برای قلیان در ایران مصرف می شود که برای آن باید 9 هزار اصله درخت قطع شود. آره! هر روز 9000 درخت بلوط روی سریال قلیان دود می کنند و به آسمان می روند. اما این همه ماجرا نیست! زغال کبابی دو برابر بیشتر استفاده می شود. به این ترتیب روزانه 27000 درخت بلوط به عنوان زغال سنگ یا قلیان سوزانده و خاکستر می شوند. مساحت 5000 ورزشگاه آزادی هر سال از جنگل زاگرس تنها برای تولید زغال سنگ کاهش می یابد. برای نشان دادن عمق این فاجعه، بد نیست بدانید که میزان چوبی که در هر سال سوزانده می شود، به دلیل بی تفاوتی و سکوت محض مسئولان برای تولید زغال، حدود یک میلیارد دلار است.
ممنوعیت فروش بلوط روی دیوار
دیوار فروش زغال سنگ در این سکو را از اوایل دسامبر سال جاری ممنوع کرده است و امیدوار است که سایر الزامات و پلتفرم های تبلیغاتی نیز همین کار را انجام دهند تا دست تخریب کنندگان محیط زیست را تا حد امکان به حداقل برسانند. تاجران این بازار دیگر نمی توانند آگهی خرید و فروش زغال سنگ را روی دیوار بگذارند.
