تشخیص افسردگی با آزمایش خون!

در یک مطالعه جدید، محققان آمریکایی بیومارکرهای خونی را شناسایی کرده اند که می تواند افسردگی را نشان دهد و در آزمایش خون قابل تشخیص است.

محققان یک گام به یافتن یک آزمایش خون نزدیک‌تر شده‌اند که یک سیگنال بیوشیمیایی ساده برای افسردگی ارائه می‌کند و اثربخشی درمان را در بیماران نشان می‌دهد.

تیمی به رهبری مارک راسنیک، استاد برجسته فیزیولوژی، بیوفیزیک و روانپزشکی در دانشگاه ایلینویز در شیکاگو (UIC)، نشانگرهای زیستی را در پلاکت‌های انسان شناسایی کردند که افسردگی را ردیابی می‌کنند.

این مطالعه بر اساس مطالعات قبلی چندین محقق است که در مدل های انسانی و حیوانی نشان داده اند که افسردگی با کاهش “چرخه های آدنیلات” مرتبط است. آدنیلات سیکلاز یک مولکول کوچک در سلول است که در پاسخ به انتقال دهنده های عصبی مانند سروتونین و اپی نفرین ایجاد می شود.

راسنیک گفت: وقتی فردی افسرده است، میزان چرخه آدنولات کم است. دلیل کاهش آدنیلات سیکلاز این است که “زیر واحد Gs alpha” (Gs alpha)، یک پروتئین میانی که به انتقال دهنده عصبی اجازه می دهد تا آدنیلات سیکلاز را بسازد، در یک ماتریکس حاوی کلسترول مانند “قایق لیپیدی” به دام افتاده است و بسیار خوب است. کار نمی کند

این مطالعه جدید نشانگرهای زیست سلولی را برای جابجایی زیرواحدهای آلفا Gs از کانال‌های لیپیدی شناسایی می‌کند. این بیومارکر با آزمایش خون قابل تشخیص است.

راسنیک گفت: “ما آزمایشی را توسعه داده ایم که نه تنها می تواند وجود افسردگی را نشان دهد، بلکه پاسخ به درمان را با یک نشانگر زیستی مشخص می کند و این چیزی است که تا به امروز وجود ندارد.”

محققان بر این باورند که می توان از این آزمایش خون یک هفته پس از شروع درمان برای تعیین موثر بودن داروهای ضد افسردگی استفاده کرد. مطالعات قبلی نشان داده اند که وقتی علائم افسردگی بیماران بهبود می یابد، زیرواحد آلفا Gs از مجرای لیپیدی خارج می شود. با این حال، زیرواحد آلفا GS هنوز در قایق لیپیدی که بیمار داروهای ضد افسردگی مصرف می‌کرد گیر کرده بود، اما هیچ بهبودی در علائم مشاهده نشد. این بدان معناست که وجود داروهای ضد افسردگی در جریان خون به تنهایی برای بهبود علائم کافی نیست.

آزمایش خون می تواند نشان دهد که آیا زیر واحد Gs آلفا بعد از یک هفته از پیوند لیپیدی حذف شده است یا خیر. راسنیک گفت: از آنجایی که پلاکت ها در یک هفته تغییر می کنند، شاهد تغییر در افرادی هستیم که بهبود یافته اند. این نشانگر زیستی قابل مشاهده است که احتمالاً درمان موفقیت آمیز را پیش بینی می کند.

در حال حاضر، بیماران و پزشکان آنها باید چندین هفته و گاهی ماهها صبر کنند تا مشخص شود که آیا داروهای ضد افسردگی موثر هستند یا خیر. هنگامی که این داروها بی اثر هستند، آزمایش های درمانی مختلفی انجام می شود.

راسنیک افزود: حدود 30 درصد افراد بهبود نمی یابند و افسردگی آنها از بین نمی رود و در صورت شکست درمان ممکن است هم پزشک و هم بیمار احساس کنند که هیچ چیز درست نیست و با کمک این آزمایش پزشکان می توانند به بیماران بگویند که آنها افسرده هستند، اما خودشان نباید غافل شوند، بنابراین ممکن است لازم باشد در مورد آنها تجدید نظر شود.

راسنیک قصد دارد این آزمایش را پس از تحقیقات بیشتر با همکاری شرکتش Pax Neuroscience ارائه دهد.

این مطالعه در مجله Molecular Psychiatry منتشر شده است.