پروتئین به عنوان ارتباط اصلی بین چاقی و سرکوب اشتها شناخته شد

در میان بسیاری از پیشرفت های علمی در زمینه چاقی و نحوه مقابله با آن ، یک هورمون اصلی در کنترل اشتها نقش دارد و می تواند خود را مستقل تقویت کند. در یک مطالعه جدید بر روی لپتین، دانشمندان رفتار مولکولی هورمون ها را با کمک برخی ابزار مورد مطالعه قرار دادند. در این مطالعه ، آنها نشان دادند که چگونه از دست دادن پروتئین اصلی به نام XRN1 منجر به اشتهای سیری ناپذیر می شود و منجر به چاقی در موش صحرایی می شود.

لپتین هورمونی است که توسط سلول های چربی تولید می شود و طیف وسیعی از عملکردها را در بدن انجام می دهد که مهمترین آنها کنترل اشتها است. تنظیم اشتها با تعامل با ناحیه ای از مغز به نام هیپوتالاموس انجام می شود که تعیین می کند آیا فرد به اندازه کافی غذا خورده است یا خیر. چنین رابطه ای بین افراد چاق برقرار نمی شود.

داشتن سلولهای چربی بیشتر در بدن به معنی سطح لپتین بالاتر است ، به این معنی که افزایش اشتها خوب نیست. در این مورد سیگنال های لپتین ممکن است به خوبی کار نکنند، زیرا گیرنده های لپتین در مغز به درستی فعال نمی شوند و فرد به خوردن بیشتر ادامه می دهد. این فرایند به عنوان مقاومت به لپتین شناخته می شود.

دانشمندان مطمئن نیستند که چرا خوردن پرچرب یا پرچرب باعث مقاومت به لپتین می شود، اما تیمی از موسسه علم و فناوری اوکیناوا آزمایش جدیدی را روی موش ها انجام داد. سیستم بدن این موش‌ها به گونه‌ای است که پروتئین‌های موجود در سلول‌های عصبی قدامی مغز – جلوی مغز که هیپوتالاموس در آن قرار دارد – ندارند. این پروتئین XRN1 نامیده می شود.

در شش هفتگی، موش‌های دارای کمبود XRN1 به سرعت شروع به افزایش وزن کردند و در هفته دوازدهم کاملاً چاق بودند و مقادیر قابل توجهی چربی در بافت‌ها و کبد خود انباشته شده بودند. با مشاهده رفتار این موش ها مشخص شد که نمونه های بدون XRN1 دو برابر حالت عادی غذا خوردند.

نویسنده ارشد این مطالعه، دکتر، گفت: “این کشف واقعا شگفت انگیز بود.” شوهی تاکائوکا گفت. ما نمی دانستیم وقتی اولین بار XRN1 را در مغز غیرفعال کنیم چه اتفاقی می افتد. “افزایش شدید اشتها بسیار غیرمنتظره بود.”

برای یافتن علل دیگر افزایش اشتها در موش‌ها، دانشمندان سطوح لپتین را در خون آنها اندازه‌گیری کردند و دریافتند که این موش‌ها به طور غیر طبیعی بالا بود.

در مرحله بعد ، دانشمندان تغییرات فعالیت ژن ها در هیپوتالاموس را بررسی کردند. نشان داده شده است که ژن XRN1 در فعالیت نقش دارد و به تجزیه mRNA مورد استفاده برای ساخت پروتئین های خاص کمک می کند. محققان دریافتند موش های چاق دارای mRNA بالاتری هستند که از آن برای ساختن پروتئینی به نام پپتید ، یکی از قوی ترین محرک ها برای افزایش اشتها استفاده می شود. با این حال ، دانشمندان هنوز در مورد ارتباط دقیق بین این فرایندها مطمئن نیستند. آنها امیدوارند در مطالعه بعدی در مورد این مکانیسم ها اطلاعات بیشتری کسب کنند تا بفهمند چگونه وجود یا عدم وجود XRN1 بر فعالیت عصب هیپوتالاموس تأثیر می گذارد و اشتها را افزایش می دهد.