امین ندایی همه سازمان‌ها مشارکت حاشیه‌ای را به طرق مختلف تجربه کرده‌اند، به‌ویژه در میان کارکنان سطوح پایین‌ترشان. این حاشیه های بی اهمیت در روابط کارکنان اغلب در این روابط نیز حل می شود. حل این مسائل زمانی برای سازمان اهمیت پیدا می کند که از حد معمول فراتر رفته و سازمان را برای دستیابی به اهداف خود به چالش بکشد.
حال چه افرادی و با چه ویژگی هایی این حاشیه ها را ایجاد می کنند؟ یکی از خصوصیات مشترک این افراد نیاز به نگاه کردن است. این ممکن است یکی از ویژگی های نوع انسان باشد، اما باید به نیاز شدیدی که در روانشناسی از آن به عنوان اختلال شخصیت نمایشی یا شیدایی یاد می شود، برای سازمان آزاردهنده نگاه کرد. افراد مبتلا به این اختلال اغلب از بیماری خود آگاه نیستند و خود را سالم می دانند.
علت اصلی این اختلال، وضعیت نامناسب تحصیلی در خانواده است. یعنی فرد خانواده یا مورد توجه قرار نمی گیرد یا خیلی در بحث است. افرادی که در خانواده به آنها رسیدگی نمی شود سعی می کنند این خلاء را در محیط کار پر کنند. افرادی که بیش از حد تمرکز دارند نیز به طور پیش فرض فکر می کنند که باید در محل کار نیز در کانون توجه باشند، بنابراین برای جلب توجه دیگران همه چیز را منطقی و غیرمنطقی می کنند.
در هر صورت، اگر در محل کار مورد توجه قرار نگیرند، افسرده یا پرخاشگر می شوند. این افراد به شدت تحت تاثیر محیط قرار می گیرند و با توجه به محیطی که در آن کار می کنند سعی در جلب توجه دیگران به طرق مختلف دارند که در ادامه به برخی از آنها می پردازیم:
1- این افراد بدون توجه به صحت اخبار دریافتی اقدام به انتشار و افشای اطلاعات محرمانه در محافل خصوصی می کنند.
2- واقعیت را مطابق میل خود تحریف می کنند. به عبارت دیگر نشان می دهند که اقداماتشان بزرگ و تلاش همکارانشان کمتر از حد معمول است.
3. این افراد از روابط خود با افراد تأثیرگذار در سازمان سوء استفاده می کنند یا در دوستی و صمیمیت خود با آنها اغراق می کنند.
4- پشت سر همکاران و حتی مدیر خود از شایعه پراکنی و بدگویی دریغ نمی کنند و به راحتی آبروی خود را می برند.
5. این افراد عادت دارند برای جلب توجه در محیط کار جوک های نامناسب و گاهی عجیب و غریب انجام دهند و مطالب آنها طعنه آمیز، تیز و مبهم است و گاهی از پوشش نامناسب استفاده می کنند.
چه اقداماتی را می توان در سازمان برای پیشگیری یا گسترش این اختلال در نظر گرفت:
1- در زمینه استخدام باید توجه بیشتری شود، برای شناسایی این افراد می توان از آزمون های روانشناسی و گونه شناسی نیز استفاده کرد.
2- قوانین شفافی برای رسیدگی یا کنترل رفتارهای نامتعارف وضع شود.
3- جلسات مشاوره و روان درمانی برای تغییر الگوی ذهنی این افراد ایجاد شود.
4- قوانینی برای جلوگیری از افشای اطلاعات محرمانه وضع شود.
5- کارکنان باید برای برخورد و مدیریت این گونه افراد آموزش ببینند.
به طور کلی، اگر سازمان برنامه ای برای کنترل یا رسیدگی به این افراد نداشته باشد، در درازمدت فرهنگ سازمانی از بین می رود و دیگر محیط سازمان برای کار مساعد نخواهد بود و در نتیجه هم اخراج و هم به برند کارفرما آسیب می رساند.
