اخیرا مقاله ای منتشر شده است که نتایج آن به شواهد قبلی از فعالیت آتشفشانی زهره مرتبط شده است. اگر این نتایج درست باشد، می تواند تأثیرات آتشفشان ها را بر تکامل و وجود سیارات در سراسر جهان توضیح دهد. در این مقاله، محققان در مورد یافتن سیگنال‌هایی از آتشفشان Eden Mans در زهره و اهمیت ماموریت‌های آینده به این سیاره صحبت کردند.
ما مدت هاست که می دانیم زهره توسط آتشفشان ها در فضایی سورئال احاطه شده است. اما با وجود اتمسفر متراکم، ما نمی توانیم وجود جریان های گدازه را از زمین به سطح تشخیص دهیم. اکنون، با داده‌های رصدی مأموریت‌های گذشته، محققان دریافته‌اند که Eden Mans هزاران سال است که فعال بوده و هنوز هم فعال است.
تیم تحقیقاتی برای تایید این نتایج باید مدتی صبر کند. طی دهه آینده، ماموریت‌های متعددی به ناهید انجام خواهد شد که می‌توانند فعالیت‌های سطحی این سیاره را شناسایی کنند. وجود فعالیت آتشفشانی در زهره برای همه آشکار است، اما در تأیید چنین فرضی مشکلاتی وجود دارد.
این احتمال وجود دارد که زهره زمانی اقیانوسی از آب مانند زمین داشته باشد. اما امروزه می بینیم که زمین خشک و جو آن اسیدی و دمای سطح آن به حدی است که می تواند سرب را ذوب کند.
یک فرضیه برای توجیه چنین تغییراتی، وجود آتشفشان های فعال در زهره است که می تواند چنین تغییرات آب و هوایی عظیمی را ایجاد کند. با این حال، نگاهی دقیق تر به آتشفشان زهره، بینش بیشتری را در مورد اینکه چرا چنین تغییراتی هنوز در زمین رخ نداده است، به ما می دهد.
اگرچه شواهد مستقیمی از فعالیت آتشفشانی زهره وجود ندارد، اما ما شواهد غیرمستقیم خوبی داریم. دی اکسید گوگرد گازی است که در اثر فعالیت های آتشفشانی در جو آزاد می شود و در جو زهره به وفور یافت می شود.
علاوه بر این، نقص های زمین ساختی و سایر ویژگی های آتشفشانی ممکن است در سطح آن ظاهر شود که نشان دهنده وجود یک آتشفشان است. برخی از محققان همچنین می گویند که زهره و زمین تقریباً به اندازه زمین هستند و زمین آتشفشانی است، بنابراین نمی توان گفت که زهره چنین نیست.
بین سال های 2006 تا 2014، مدارگرد اروپایی ونوس اکسپرس توانست از دوربین مادون قرمز خود برای نشان دادن شواهدی از جریان گدازه در سطح زهره استفاده کند. به دلیل جو خورنده زهره، مواد معدنی موجود در آتشفشان خیلی سریع از بین می روند و درخشندگی مادون قرمز گدازه ها باید کاهش یابد. اما داده ها شواهدی از منابع قوی گرما را نشان داد و محققان تخمین زدند که گدازه ها به مدت 250000 سال بر فراز زهره جاری بوده است.
اما تحقیقات اخیر نشان داده است که اتمسفر زهره بسیار سریعتر از آنچه ما فکر می کردیم در حال پوسیدگی است و گدازه ها باید تقریباً هزار سال است که روی این سیاره جریان داشته باشند. علاوه بر این، بادهای ناهید بالای عدن ماناس بیش از حد انتظار می‌وزیدند. در نتیجه گرمای بیشتری در منطقه ایجاد می شود که جو زهره را در بالای Aidon Man به هم می زند و به همین دلیل قلب این آتشفشان همچنان فعال است.
