پس از از دست دادن همه چیز در آتش سوزی جنگلی کلرادو، او برای شروع دوباره تلاش می کند.

تیلور کورن بیشتر بعدازظهر پنج شنبه را در گریه سپری کرد، زیرا تلاش می کرد تا با این واقعیت کنار بیاید که همه چیزهایی که قبلاً داشت اکنون از بین رفته بود. در میان اقلام گم شده دو کوزه با استخوان های پدر و مادرش، شناسنامه او، عکس های غیرقابل تغییر خانوادگی و تمام لباس ها و وسایل شخصی او بود. همچنین در خانه تنها دو جوجه 6 ماهه بودند که نتوانستند نجات پیدا کنند.

شهرستان بولدر، کولو آتش جنگی که در اواخر صبح اینجا شروع شد همه چیز را گرفت.

کورن، 28 ساله بومی بولدر، به عنوان بارمن در بولدر کار می کرد که یکی از دوستانش ویدیویی از آسمان دودآلود در جنوب شهر برای او فرستاد. در ابتدا او نگران نبود. پس از گذراندن تمام زندگی خود در کلرادو، او به اخبار آتش سوزی عادت کرد.

یک ساعت بعد صاحبخانه تماس گرفت.

“تو باید از خانه بیرون بروی.”صاحبخانه به او گفت.

کورن بلافاصله به دو توله سگش، گرتی و گیجت فکر کرد که در 6 مایلی در جعبه هایشان در خانه بودند. کورن که متوجه شد دو هم اتاقی برای نجات سگ ها ندارد، به داخل ماشینش پرید و شروع به دویدن به خانه کرد.

در هر روز دیگری، رانندگی حدود 10 دقیقه طول می کشید. اما بزرگراه بسته شد و او را مجبور کرد که یک سری از جاده های عقب را طی کند و در نهایت از بن بست ها یکی پس از دیگری عبور کند.

کورن گفت: “من سعی می کردم راهی پیدا کنم تا به آنجا برسم و سگ هایم را به ماشین برگردانم. این غیرممکن بود.” سعی کرد با همسایه ها تماس بگیرد، اما فایده ای نداشت. نه همسایه و نه صاحبخانه اش نتوانستند به خانه برسند. “من مجبور شدم به سر کار برگردم و فقط منتظر بمانم.”

او بقیه روز را با گریه پشت میله سپری کرد، در حالی که آتش بیداد می کرد چشمانش به تلویزیون دوخته شده بود. کورن فکر می کرد که آتش از روز قبل شروع می شد، زمانی که او در محل کار و خانه بود، او می توانست سگ ها را نجات دهد. وقتی شیفت او در بار ساعت 5 بعدازظهر تمام شد، صاحبخانه اش دوباره زنگ زد و این بار گریه کرد.

خانه رفته بود.

کورن گفت: “این سورئال بود. فکر نمی کردم این زندگی من باشد.” هیچ راهی وجود نداشت، مطلقاً هیچ راهی وجود نداشت.

ذرت کاشته شده در صخره ها با آتش سوزی بیگانه نبود. او دوستان در حال رشدی را می شناخت که خانه خود را از دست داده بودند. این چیزی است که اکنون برای او اتفاق افتاده است. او گفت و آتش‌سوزی‌ها به‌ویژه در تابستان اتفاق می‌افتد، نه در زمستان.

تنها یک سال و نیم از آمدن او به خانه می گذشت، اما احساس می کرد که در خانه است. او خانه را با دو دوستی که از دوران دبیرستان می‌شناخت و اغلب مملو از دوستان بود، تقسیم می‌کرد. آنها قصد داشتند جشن سال نو را در آنجا برگزار کنند تا اینکه آخرین موج کرونا برنامه های آنها را لغو کرد.

خانواده ذرت نیست مادرش پنج سال پیش و پدر و مادربزرگش تابستان گذشته در عرض یک ماه فوت کردند. او توضیح داد که آنچه از خود به جا گذاشته بود، دوستانش، سگ هایش و خانه اجاره ای اش بود. و آتش هر دو را گرفت.

خانه کورن یکی از حدود 1000 خانه از دست رفته در آتش سوزی بود – از جمله بیش از 500 خانه در لوئیزویل. مقامات کلرادو گفتند که آتش تقریباً 6000 هکتار را سوزانده و کل زیرمجموعه ها را فرا گرفته است.

به گفته کلانتر شهرستان بولدر، حداقل سه نفر ناپدید شده اند و تا روز شنبه.

به گفته دفتر مدیریت اضطراری بولدر، مقامات ابتدا تصور می کردند که آتش سوزی ناشی از سقوط یک خط برق بوده است، اما شرکت برق هیچ خط سقوطی در منطقه پیدا نکرد. علت آتش سوزی تا روز شنبه هنوز مشخص نشده بود و تحقیقات در حال انجام است.

آتش به طرز شگفت انگیزی با سرعت بادهای بیش از 100 مایل در ساعت گسترش یافت. پلیس دولتی جارد این آتش‌سوزی را یک «فاجعه سریع» نامید که به ساکنان این امکان را می‌دهد تا فقط چند دقیقه قبل از تخلیه وسایل خود را جمع‌آوری کنند.

برای کورن، او فقط چیزی را دارد که صبح پنجشنبه سر کار پوشیده است: یک شلوار جین، یک جفت کفش کثیف و یک پیراهن کار، کیف پول، تلفن همراه و ماشینش.

دوستان و همکاران به او نزدیک شدند و همه چیز از لباس و ملافه گرفته تا مواد غذایی و پول نقد به او دادند. اما او تمایلی به پذیرش کمک آنها ندارد.

او گفت: “برای من سخت است که چیزهایی از مردم دریافت کنم. نمی توانم کمک بخواهم … و سپس مردم فقط به من پول نقد می دهند و من آن را نمی خواهم.” “من بسیار افتخار می کنم که چقدر در این زندگی بدون هیچ کمکی پیشرفت کرده ام، اما سخت است.”

او صبح جمعه به فروشگاه صرفه جویی ارتش رستگاری رفت تا لباس های جدیدی برای رفتن به سر کار بیاورد. مغازه خالی بود و بیقرار ساکت بود. او که مطمئن نبود از کجا شروع کند، راه خود را در پیش گرفت. وقتی اولین پیراهن زندگیش را خرید، این احساس بسیار واقعی بود. دلشکسته و بی خانمان، مطمئن نیست سال جدید چه خواهد آورد.

کورن اعتراف می کند که جدی بودن وضعیت او کاملاً درک نشده است. درک این مفهوم که او چیزی ندارد برای او سخت است. او در آپارتمانی در بولدر با دوست دوران کودکی اش کلر گرتون زندگی می کند تا جایی که جایی برای زندگی پیدا می کند.

گرتون با دو تن از دوستان کورن، سارا سالکاری و سام سوابودا، برای جمع‌آوری سرمایه از طریق صفحه GoFundMe برای راه‌اندازی Korn همکاری کرده است. آنها می‌دانند که کورن تمایلی به پذیرش کمک ندارد، اما همچنین می‌دانند که توانایی او برای از سرگیری کمک‌های مالی چقدر جدی خواهد بود.

“[Korn] او کمک زیادی نمی پذیرد، بنابراین ما او را مجبور می کنیم، “گرتون گفت.

تا کنون، این سه دوست بیش از 13000 نفر برای شروع ذرت جمع آوری کرده اند. کمک های مالی به او کمک می کند مکان جدیدی برای زندگی پیدا کند و نیازهای اساسی را تغییر دهد. برای شروع دوباره.

بر اساس گزارش بنیاد جامعه بولدر کانتی، کورن یکی از 35000 نفری است که باید تخلیه می شد. منطقه سوختگی هنوز به روی ساکنانی که منتظر حرکت از اولین امدادگرانی هستند که برای ایمن کردن منظره کار می کنند بسته است. اطلاعات بیشتر در مورد محل ارسال کمک های مالی برای آتش سوزی و قربانیان را می توانید در وب سایت مدیریت اضطراری Boulder Office بیابید.