طوفان های وحشتناک زمین را فرا می گیرد!

در رفتن یک مطالعه جدید با تمرکز بر دانشگاه ییل نشان داده است که قرن بیست و یکم شاهد بدترین طوفان های جهان خواهد بود، این بار با پیشنهادات جغرافیایی پرجمعیت تر، به این معنی که یک فاجعه جدی برای ساکنان زمین قریب الوقوع است.

به گزارش فرارو، نویسنده این مطالعه در مجله زمین شناسی طبیعت او نوشت که طوفان های شدید گرمسیری می توانند شمال و جنوب را از نیمکره مربوطه خود منحرف کنند و دلیل این رفتار غیرعادی گرمای بیش از حد ناشی از انتشار گازهای گلخانه ای است. طوفان آلفا 2020، اولین طوفان استوایی که پرتغال را درنوردید، و طوفان هنری امسال در کنتیکت، ایالات متحده آمریکا، می توانند اولین نشانه های چنین طوفانی باشند.

جاشوا استودوم، فیزیکدان و نویسنده اصلی این مطالعه در دپارتمان علوم زمین و سیاره دانشگاه ییل، گفت: “این علائم اولیه نشان دهنده خطر قابل توجه و کمتر قابل پیش بینی تغییر آب و هوا است. این احتمال وجود دارد که می تواند تهدیدی بزرگ برای تغییرات اقلیمی باشد. انسان‌ها چون در آن میلیون‌ها سال.” “

اگرچه افزایش طوفان های استوایی اغلب در نتیجه تغییرات آب و هوایی ذکر می شود، متوسط ​​دمای سیاره زمین چیز زیادی در مورد حساسیت این پدیده های جوی نمی داند. در دهه 1980، کری امانوئل از مؤسسه فناوری ماساچوست و یکی از نویسندگان این مطالعه، با استفاده از مفاهیم ترمودینامیکی کلاسیک، پیش بینی کردند که گرمایش زمین باعث ایجاد طوفان های شدیدتر می شود، پیش بینی ای که در سوابق رصدی تأیید شد.

با این حال، جنبه های دیگر رابطه بین طوفان های استوایی و آب و هوا هنوز از نظر تئوری مبتنی بر فیزیک نیست. به عنوان مثال، هیچ اتفاق نظری بین دانشمندان در مورد اینکه چرا افزایش دما باعث افزایش یا کاهش تعداد کل طوفان ها می شود و یا اینکه چرا هر سال حدود 90 رویداد از این قبیل روی زمین رخ می دهد، وجود ندارد.

الکسی فدوروف، استاد علوم اقیانوسی و جوی در دانشگاه ییل و یکی دیگر از نویسندگان این مطالعه گفت: «ابهامات زیادی در مورد چگونگی تغییر طوفان های استوایی در آینده وجود دارد. با این حال، چندین خط شواهد نشان می دهد که ما ممکن است طوفان های گرمسیری بیشتری را در عرض های جغرافیایی متوسط ​​ببینیم، اگرچه تعداد کل طوفان های استوایی افزایش نیافته است. “این یافته با افزایش مورد انتظار در شدت متوسط ​​طوفان های استوایی ترکیب شده است، بنابراین نشان می دهد که خطر طوفان های ناشی از گرم شدن کره زمین ممکن است بیشتر باشد.”

به طور معمول، طوفان‌های استوایی در عرض‌های جغرافیایی پایین شکل می‌گیرند که به آب گرم در مناطق استوایی دسترسی دارند و تحت تأثیر جریان‌های باد غرب به شرق که در اطراف سیاره زمین می‌چرخند، فاصله زیادی دارند. با چرخش زمین، خوشه های الکتریسیته ترکیب می شوند و به سمت بالا حرکت می کنند و گرداب هایی ایجاد می کنند که به طوفان های استوایی تبدیل می شوند. البته مکانیسم های دیگری نیز برای تشکیل طوفان وجود دارد، اما این روند اصلی در این مناطق است.

به گفته محققان، با گرم شدن آب و هوا، اختلاف دمای بین استوا و قطب کاهش می یابد. در طول ماه‌های تابستان، این می‌تواند بادها را تضعیف کرده یا حتی شکسته، پنجره‌ای را به عرض‌های جغرافیایی میانی باز کند تا طوفان‌های استوایی ایجاد و تشدید شود. برای این مطالعه، استکهلم، فدوروف و همکارانش شبیه‌سازی‌های عددی هوای گرم گذشته زمین، مشاهدات ماهواره‌ای اخیر، پیش‌بینی‌های مختلف آب‌وهوا، و همچنین فیزیک پایه‌ای را که همرفت اتمسفر و بادهای مقیاس سیاره را کنترل می‌کنند، تجزیه و تحلیل کردند. به عنوان مثال، وی خاطرنشان کرد که شکل گیری و شدت طوفان های استوایی در عرض های جغرافیایی بالاتر با شبیه سازی آب و هوای گرم بین ائوسن (56 تا 34 میلیون سال پیش) و پلیوسن (5.3 تا 2.6 میلیون سال پیش) مشاهده شد.

محقق فوق دکترای دانشگاه ییل استکهلم گفت: “مشکل اصلی در پیش‌بینی طوفان‌های آینده این است که مدل‌های مورد استفاده برای پیش‌بینی آب و هوا به اندازه کافی دقیق نیستند که بتوانند طوفان‌های استوایی واقعی را تقلید کنند و در عوض از رویکرد غیرمستقیم متفاوتی استفاده می‌کنند.” با این حال، به نظر می رسد این روش ها با نحوه شکل گیری و تکامل طوفان های استوایی تحریف شده اند. برخی از این روش ها نیز تخمین های متناقضی ارائه می دهند.

مطالعه جدید رابطه بین فیزیک طوفان را بررسی می‌کند، که در مدل‌های آب‌وهوای کنونی نشان داده نمی‌شود، و دینامیک شبیه‌سازی شده جریان هوای سطحی و همرفت هوای شمال به جنوب، که به سلول‌های هدلی معروف هستند. این تحقیق تا حدی با کمک مالی ناسا، اداره ملی اقیانوسی و جوی ایالات متحده و پروژه ARCHANGE پشتیبانی می شود. الکسی فدوروف، استاد اقیانوس‌شناسی و علوم جوی در ییل، سرگئی گلف از موسسه اقیانوس‌شناسی شیرشوف، کری امانوئل از موسسه فناوری ماساچوست، و کوین هاجز از دانشگاه ریدینگ، نویسندگان همکار هستند.

منبع: scitechdaily

ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو