دختر اسکی باز و رویاهای بزرگ المپیک

به گزارش “ورزش سه”، حدود دو هفته مانده به آغاز بازی های المپیک زمستانی، ایران تنها سه سهمیه برای حضور در این بازی ها کسب کرده است که یکی از آنها برای بانوان است. دختر 21 ساله ای که سال هاست در کشور اجرا می کند و می تواند مدرک اسکی ایران را کسب کند، خود را برای تاریخ سازی در پکن آماده می کند. عاطفه احمدی که معتقد است چهار سال پیش می توانست در المپیک زمستانی شرکت کند، از محدودیت های بالای رویاهایش می گوید. این یک رویا است که با توجه ویژه و امکانات بیشتر به مسئولان، دیدگاه های آنها محقق شود.

قبل از رسیدن به سن قانونی، نفر اول ایران شدم

از سه سالگی اسکی را شروع کردم و سرمربی ام پدرم بوده و هست. پدرم همیشه همراه من است و خودش قهرمان اسکی است و مربی تیم ملی هم هست. البته خواهر بزرگم حدیث احمدی هم قهرمان اسکی است و به همین دلیل از کودکی اسکی را شروع کردم. من در 15 سالگی قهرمان ایران شدم و به سن قانونی نرسیدم. از 16 سالگی با رسیدن به سن قانونی طبق فدراسیون جهانی به عضویت تیم ملی درآمدم و نفر اول اسکی آلپاین ایران در 6 سال اخیر هستم. من متولد 1979 هستم، اما رسیدن به المپیک در 17 سالگی برایم عجیب نبود چون خیلی زود شروع کردم. امیدوارم تجربیات خوبی در این دوره داشته باشم.

قبلا پست من رفته بود

باید در المپیک گذشته انتخاب می شدم اما متاسفانه جایگاهم را از دست دادم. 11 بازی داخلی داشتیم که در 9 بازی یک دوم و یک بازی در مرداد ماه پیروز شدم. من در کل اول شدم اما به دلیل یک تصمیم غیر فنی نفر دوم انتخاب شد. در این مدت 95 درصد قبل از مسابقات ترکیه سفر کردم و بدون حرف و حدیث در تمام مسابقات این کشور برای المپیکی شدن شرکت کردم. گذشته گذشته است، اما در گذشته واقعاً تصمیم درستی گرفته نمی شد، زیرا آنها به یکباره در یک روز انتخاب را تغییر دادند.

سقف آرزوهای من بلند است

در سال های اخیر در مسابقات بین المللی زیادی شرکت کرده ام و در تورهای جهانی نیز شرکت کرده ام. نتایجی که دریافت کرده ام بارها از من تاریخ نگار ساخته است و در دو دوره به نتایجی رسیده ام که هیچ اسکی باز ایرانی آن را گزارش نکرده است. سقف آرزوهایم بالاست، اما امیدوارم بتوانم به بهترین رنکینگ تاریخ ایران برسم.

ایرانی ها فقط می خواستند در المپیک شرکت کنند

معمولا اسکی بازان ایرانی تنها به دنبال کسب سهمیه المپیک زمستانی هستند و در این رقابت ها نفر آخر هستند. اما من رویاهای بزرگی دارم که بیشتر از اینکه بخواهم درباره آنها صحبت کنم، سعی می کنم به آنها جامه عمل بپوشانم.

من بومی نبودم و برای پیشرفت در اسکی سختی کشیدم

من اهل منطقه آبعلی هستم ولی اکثر اسکی بازان دیزاین و شمشک هستند. اگر می خواهید موقعیتی کسب کنید، آن را بدست آورید. من ساکن آن منطقه نبودم، خیلی جنگیدم، اما فکر می کنم هر بازیکنی باید بیشتر به هدفش فکر کند، نه به این مسائل جزئی. البته همچنان مخالفت هایی در این زمینه وجود دارد چون من با اهالی محل ارتباطی ندارم و با این نکات کاملا مخالفم.

ما طبقه متوسط ​​هستیم، اما اسکی گران است

می خواهیم تا 31 فوریه ارسال کنیم. شاید همه فکر کنند با رسیدن به المپیک همه چیز تمام می شود، اما این تازه آغاز راه است. ما به همه نوع همکاری نیاز داریم. اسکی یک ورزش گران قیمت است و به دلار و یورو بستگی دارد. هر بازیکنی در ایران از طبقه متوسط ​​یا غیر متوسط ​​است و ما واقعا در این بازی پرهزینه دچار مشکل می شویم. قیمت هر اسکی ما 1100 یورو یا حداقل 500 یورو برای هر وسیله جانبی است. تایید ما را در خرید تجهیزات اسکی دچار مشکل می کند. از طرفی کشور ما برف خوبی ندارد و در شیب ها تجهیزات مناسبی ندارد. در حالی که در اروپا 6 ماه است که برف دارند و تجهیزات یخ سازی آنها بسیار پیشرفته است.

ما مثل کشتی نیستیم که فقط دونده بخواهد

ارتش خارجی نداریم و فقط 20 روز در سوئیس با هزینه کمیته بین المللی المپیک تمرین کردم. متاسفانه ما در بحث هزینه ها مشکل داریم و هیچ حامی مالی نداریم که از ما حمایت کند. گرفتن یک مربی بدنسازی خوب و مربیگری تخصصی برف یکی از الزامات شماست. همچنین در تمامی تیم ها و ورزشکاران پیشرفته دنیا متخصص تغذیه و ماساژور وجود دارد. شما مثل کشتی گیر نیستید که روی تشک می رود و با دونده ورزش می کند. موفقیت یک اسکی باز به هزار چیز بستگی دارد.

آنها فکر می کنند که اسکی فقط لیز خوردن است!

برخی از افرادی که در اسکی مهارت چندانی ندارند، فکر می کنند که اسکی فقط یک لغزش است. برای ورزش در ارتفاع، اول از همه باید چابکی بدنی لازم را داشته باشید. به خصوص در رشته آلپاین که به ترکیبی از حرکات بدن نیاز دارد. اسکی ورزش بسیار سخت و طاقت فرسایی است که باید زندگی خود را وقف آن کنید.

فقط باید با کمکی که به دیگران می کنید تبعیض آمیزتر باشید

روزی چهار ساعت به مدت دو ساعت ورزش می کنم. برای اسکی باید مثل همه بچه ها ساعت 5 یا 6 صبح بیدار شوم چون مسابقات بین المللی همیشه صبح برگزار می شود و بدن شما باید به آن شرایط عادت کند. وقتی برگشتم باید خوب شوم و دو جلسه بدنسازی انجام دهم. شرایط تغذیه که همیشه باید کنترل شده و طبق برنامه باشد. در واقع زندگی یک اسکی باز با یک فرد عادی کاملا متفاوت است. همه اسکی بازان مجروح هستند. پاها و شانه ها در معرض خطر بیشتری هستند. من هم برای رسیدن به این مرحله چندین بار زمین خوردم و خیلی مجروح شدم.