کشف منظومه ستاره ای با سیارات در مدار بیضی شکل – زومیت

سیستم های ستاره ای در اشکال و اندازه های مختلفی وجود دارند. برخی سیاره های متعدد دارند، برخی سیاره های بزرگتر دارند و برخی اصلا سیاره ای ندارند. اما یک سیستم غیرمعمول در فاصله 150 سال نوری دانشمندان را شگفت زده کرده است.

در سال 2016، ستاره شناسان دو سیاره را در اطراف ستاره HD 3167 شناسایی کردند. دو سیاره در محدوده ابر زمین (با ابعاد زمین و نپتون) و هر 30 روز یک بار در مدار یافت شدند. سومین سیاره این منظومه در سال 2017 با گردش هشت روزه و بین دو سیاره قبلی شناسایی شد.

انحراف مداری دو سیاره بیرونی HD 3167 c و HD 3167 d در این منظومه غیرعادی به نظر می رسد. در منظومه شمسی همه سیاره ها در یک صفحه مشترک به دور خورشید می چرخند، اما این دو سیاره دارای مدارهای قطبی هستند. به عبارت دیگر، بر خلاف زمین و سایر سیارات منظومه شمسی که به دور استوای خورشید می چرخند، آنها در قطب ستاره خود بالا و پایین می روند.

دانشمندان به تازگی دریافته اند که این سیستم عجیب تر از آن چیزی است که قبلا تصور می شد. محققان ابتدا ویژگی های مداری درونی ترین سیاره (HD 3167b) را اندازه گیری کردند و دریافتند که مدار این سیاره با دو سیاره دیگر مطابقت ندارد. مانند سیارات منظومه شمسی، به دور استوای ستاره مادرش عمود بر مدار دو سیاره دیگر می چرخد. این اولین سیستم ستاره ای است که چنین ویژگی هایی دارد.

مدار سیاره ای سیستم HD 3167; نمای عمود از مدار سیاره های c و d (چپ)، نمای عمود بر مدار سیاره b (وسط)، نمایش زوایای نسبی این دو صفحه مداری (راست)

این کشف توسط وینسنت بوریا از دانشگاه ژنو در سوئیس هدایت شد و ماه گذشته در مجله اخترشناسی و اخترفیزیک منتشر شد. او می گوید: «این یک شگفتی واقعی بود. این کاملاً با منظومه شمسی ما متفاوت است.

اگرچه هیچ یک از این سیارات مسکونی نیستند، اما اگر روی یکی از آنها بایستید، منظره ای جذاب از این منظومه را خواهید دید. وی گفت: اگر دوربین دوچشمی داشته باشید و آنها مسیر سیارات دیگر این منظومه را طی کنند، در آسمان بالا و پایین می شوند. به نام شیطان.

سیارات خارج از منظومه شمسی با مدارهای قطبی قبلاً مشاهده شده بودند، اما تجمع سیاراتی با مدارهای قطبی و استوایی در یک منظومه غیر معمول است. آخرین کشف با استفاده از دستگاهی به نام ESPRESSO بر اساس “تلسکوپ بسیار بزرگ” (VLT) در شیلی انجام شد. با استفاده از اندازه گیری های بسیار دقیق ستاره اصلی، دانشمندان توانستند سیاره درونی در مقابل ستاره خود را به روش “انتقالی” ردیابی کنند و زاویه انحراف آن را محاسبه کنند.

نابرابری در این سیستم ممکن است به دلیل وجود یک شی نامرئی در مناطق بیرونی آن باشد. دکتر در دانشگاه اکستر در انگلستان. شوتا دیل این منظومه را مطالعه کرده و بیان می کند که هر 80 روز یک سیاره مشتری شکل به دور یک ستاره می چرخد. به دلیل کشش گرانشی جسم، دو سیاره بیرونی به مدارهای غیرعادی خود منتقل می شدند، در حالی که سیارات درونی تحت تأثیر ستاره مرکزی در مدار خود باقی می ماندند.

دکتر دکتر می گوید: سیاره ای به اندازه مشتری به اندازه کافی بزرگ است که بتواند مدار دو سیاره را کج کند. دیل گفت.

اگرچه مشتری بزرگترین سیاره منظومه شمسی است، اما فاصله زیاد مدار سیارات از یکدیگر مانع از پیش بینی های مشابه زمین و سایر سیارات شده است. در مقابل، تمام سیاراتی که به دور HD 3167 می چرخند را می توان در مدار عطارد قرار داد. بنابراین فاصله کم آنها از یکدیگر باعث افزایش اثر گرانش بر یکدیگر می شود.

مشاهدات آتی ممکن است سیستم های مشابه بیشتری را نشان دهد. تلسکوپ فضایی گایا آژانس فضایی اروپا که از میلیاردها ستاره در کهکشان راه شیری نقشه برداری می کند، به زودی داده های هزاران سیاره غول پیکر در دیگر منظومه های ستاره ای، از جمله داده های مربوط به انحراف مداری سیارات در حال عبور را نشان خواهد داد. دکتر. بوری و تیمش امیدوارند مشاهدات مشابهی را از سیستم های دیگر با استفاده از ESPRESSO انجام دهند.

پیکربندی نامناسب HD 3167 بار دیگر به ما یادآوری کرد که ستاره ها و سیارات دیگر چقدر می توانند عجیب باشند. او گفت: «این یافته‌ها بار دیگر آنچه را که درباره شکل‌گیری منظومه‌های سیاره‌ای می‌دانیم به چالش می‌کشد. به نام شیطان. سیارات می توانند بسیار متفاوت تکامل یابند.